یادداشت؛
اما و اگرهای تفکیک راه از وزارت راه و شهرسازی
بتن آنلاین: یک پژوهشگر اقتصادی معتقد می باشد عدم بهینه شدن ماموریت های راه و مسکن با وجود ادغام، ناشی از داشتن درک ناصحیح از ماموریت های دستگاه های تابعه وزارت راه و شهرسازی است.
به گزارش بتن آنلاین به نقل از مهر، یک پژوهشگر اقتصادی معتقد می باشد عدم بهینه شدن ماموریت های راه و مسکن با وجود ادغام، ناشی از داشتن درک ناصحیح از ماموریت های دستگاههای تابعه وزارت راه و شهرسازی است.
روح الله هنرور، مدیر مرکز مطالعات دولت و بخش عمومی اندیشکده حکمرانی شریف در یادداشتی به مساله تفکیک وزارت راه و شهرسازی و ایجاد دو وزارت مستقل راه و ترابری و مسکن و شهرسازی پرداخته است که متن کامل آن از نظرتان می گذرد:
طرح «انتزاع بخش ساختمان و شهرسازی از وزارت راه و شهرسازی و تشکیل وزارت حمل و نقل و وزارت ساختمان، شهرسازی و آمایش سرزمین» که مدتی پیش در مجلس مطرح و کلیات آن رد شد، بار دیگر مسئله ادغام ناموفق وزارتخانه های «راه و ترابری» و «مسکن و شهرسازی» در سال ۱۳۹۰ را مطرح ساخت.
مدعای اصلی امضاءکنندگان و مدافعان طرح این بود که مشکلات صنعت حمل و نقل و نابسامانی های بخش مسکن و شهرسازی ناشی از بزرگی و عدم یکپارچگی وزارت راه و شهرسازی است.
مخالفان طرح هم بر هزینه های تفکیک و نامناسب بودن زمان پیشنهاد آن (با توجه به معرفی کابینه جدید) تاکید داشتند و مدعی بودند که یک مدیر توانمند خواهد توانست وزارتخانه را به خوبی اداره کند و برنامه ها را به نتیجه برساند.
گذشته از این که این اظهارنظرها چقدر دقیق یا کارشناسی است، یک نقص کلیدی مباحثات این بود که هیچ تصوری درباره این که تفکیک باید چگونه صورت پذیرد و نتایج آن چه خواهد بود وجود نداشت.
به نظر می رسید در سمت موافقان باور این است که هرگونه تفکیکی به بهبود عملکرد وزارتخانه ها منجر خواهد شد و در سمت مخالفان باور این است که هیچ نوع اصلاح ساختاری نیاز نیست و همه آنچه لازم است یک مدیر توانمند است.
این در حالی است که با یک نگاه به ساختار وزارت راه و شهرسازی می توان فهمید که عدم یکپارچگی آن فقط نتیجه ادغام دو بخش «حمل ونقل» و «شهرسازی» نیست و در مواردی، عدم یکپارچگی ناشی از تعریف نامناسب نقش و جایگاه سازمان های زیرمجموعه یا در رابطه با وزارتخانه است.
به عنوان مثال سازمان هواشناسی کشوری یکی از سازمان های زیرمجموعه این وزارتخانه است که به زحمت می توان ارتباطی بین ماموریت این سازمان و ماموریت های هر یک از دو بخش وزارتخانه پیدا کرد (اگرچه در گذشته یکی از نقش های مهم این سازمان پشتیبانی از حمل و نقل خصوصاً حمل و نقل هوایی بوده است).
این در حالی است که سازمان نقشه برداری کشوری که خدمات بسیار بیشتری به هر دو بخش حمل و نقل و شهرسازی ارائه می کند، به دلیلهای مختلف، از بدو تأسیس زیرمجموعه سازمان برنامه و بودجه بوده است.
بی توجهی به نقش و وظایف سازمان ها و اهمیت آن در تعیین جایگاه و بخش مرتبط در بیشتر مطالعاتی که تحت عنوان مطالعات تطبیقی درباره ترکیب وزارتخانه های کشورهای مختلف انجام می شود نیز به چشم می خورد.
عموماً در این گزارش ها هیچ نوع توجهی به شرح وظایف و ابعاد سازمانی (تعداد کارمندان و سازمان های زیرمجموعه یا مرتبط) نمی گردد و مقایسه تنها برمبنای شباهت اسمی بین وزارتخانه ها صورت می گیرد.
این در حالی است که نگاهی که برای اصلاح ساختار وزارتخانه هایی مثل راه و شهرسازی در پیش گرفته می شود باید مبتنی بر تحلیل دقیق کارکرد و تخصص نهادهای زیرمجموعه و با هدف ساده سازی و بهبود فرآیندها و کاهش هزینه ها در بلندمدت باشد؛ مسائلی که به کلی از بحث های موافقان و مخالفان طرح «انتزاع بخش ساختمان و شهرسازی از وزارت راه و شهرسازی …» غایب بود.
در این رویکرد جایگزین، اصلاح و تدقیق وظایف و مسئولیت های سازمان های زیرمجموعه وزارتخانه ها در اولویت قرار می گیرد و با حرکت به سمت ایجاد سازمان های نیمه مستقل اجرائی در زمینه هایی که مسئول ارائه خدمات و یا تنظیم گری هستند امکان ارزیابی و بهبود عملکرد سازمان ها فراهم می شود.
تنها بعد از طی این مسیر است که می توان - در صورت لزوم - درباره سازمان دهی مجدد سازمان ها در سطح کلان در قالب وزارتخانه ها اظهارنظر نمود. بدیهی است که در این پروسه می توان از مطالعات تطبیقی دقیق و حساب شده نیز استفاده نمود. امید است که نمایندگان و دولت با در پیش گرفتن این رویکرد جایگزین، مسئله اصلاح واقعی ساختار و عملکرد وزارتخانه ها را از سطح سازمان ها شروع کنند.
منبع: بتن آنلاین
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب