حاشیه نشینی عاملی برای بازتولید فقر
بتن آنلاین: یك جامعه شناس شهری با اشاره به تاثیر پدیده حاشیه نشینی مدرن در جامعه اظهار داشت: حاشیه نشینی منجر به تشدید شكاف طبقاتی می شود، چون كه وقتی بی عدالتی حس گردد، می تواند باعث نارضایتی و بحران در سطوح و بخش های مختلف جامعه شود.
محمد حیدرپور در گفت وگویی با ایسنا، ضمن اشاره به تاریخچه شكل گیری حاشیه نشینی از قرن ۱۹ كه در كشورهای صنعتی همزمان با صنعتی شدن به وجود آمد، اضافه كرد: پدیده حاشیه نشینی در كشورهای در حال توسعه و صنعتی همزمان با جریان مدرنیزاسیون شكل گرفت و در كشور ایران هم به وجود آمد، اما به علت عدم برنامه ریزی كارآمد اقتصادی در ایران این پدیده تبدیل به معضلی اجتماعی شد.
این جامعه شناس شهری با اشاره به اینكه حاشیه نشینی در ایران به علت اصلاحات ارضی شكل گرفت و با مهاجرت گسترده ای روبرو شد، تصریح كرد: همزمان با صنعتی شدن در دهه ۵۰ این معضل در كشور به وجود آمد و با درآمدهای نفتی پس از انقلاب این پدیده گسترده تر شد كه به علت عدم كارآمدی برنامه های اقتصادی نه تنها در دوره های قبل بلكه در شرایط كنونی هم این مورد حل نشده باقی مانده و همچنان رو به گسترش است.
وی كه اعتقاد دارد در كشورهای توسعه یافته افراد ساكن در نقاط حاشیه نشین افراد فرهنگی و اغلب با سطح اجتماعی بسیار بالا هستند، اظهار داشت: اما در حومه شهرهای بزرگ ایران، حاشیه ها محل زندگی اقشار بسیار ضعیفی شده كه خود منجر به شكل گیری انواع ناهنجاری های اجتماعی در این نقاط می شود؛ این در حالیست كه كارتن خواب ها، انواع باندها و قتل های زنجیره ای رخ داده در شهرها ناشی از نواحی بوجود آمده در حاشیه شهرهاست.
حیدرپور افزود: حاشیه نشینان افرادی هستند كه از شهرهای كوچك به منظور فعالیت و اشتغال به شهرهای بزرگ آمدند كه به علت شرایط نامساعد اقتصادی، عدم سرمایه گذاری مولد در جامعه، تشدید رویه دلالی و واردات كالاهای بی سر و سامان اكنون به حاشیه شهرها مهاجرت كرده اند؛ حاشیه نشینان كسانی هستند كه به علت ناتوانی مالی نسبت به شرایط اقتصادی با وجود معضلات موجود در حومه شهر مانند اعتیاد، فحشا و انواع دیگر ناهنجاری های اجتماعی باز هم به زندگی در نقاط حاشیه ای شهر تن داده اند.
این جامعه شناس شهری - فرهنگی فقدان دیدگاه های راهبردی، فساد مالی و همینطور اجرای برنامه های خاص در هر دولت را از عوامل تشدید كننده معضل حاشیه نشینی دانست و اظهار داشت: با نبود مدیریت كارآمد این مسئله سالانه بیش از پیش در كشور تشدید می گردد.
وی اضافه كرد: با عنایت به اینكه تولید مراكز بهداشتی و رفاهی یكی از برنامه های دولت برای ساكنین حاشیه نشین است اما این خدمات نمی تواند پاسخگوی تمامی نیازهای این ساكنین باشد و این افراد همچنان با مسائل عدیده بهداشتی، رفاهی و آموزشی روبه رو هستند.
این جامعه شناس شهری حاشیه نشینی را عاملی برای بازتولید فقر در اجتماع دانست و تصریح كرد: كودكانی كه در نواحی حاشیه شهرها رشد می كنند مستعد انواع جرائم، خشونت ها و تشكیل انواع باندهای ضد اجتماعی هستند؛ مسئله ای كه می تواند در آینده روی فرهنگ و سنت جامعه اثرگذار باشد، چونكه زمانی كه كودكان آموزش مطلوبی نداشته باشند و در جامعه فرهنگ آموزی را به درستی دریافت نكنند و حتی با حداقل رفاه، بهداشت و آموزش رشد یابند، مسیر جامعه به درستی شكل نمی گیرد و سبب می گردد جوانان هم نتوانند استعدادهای خویش را به شكل صحیح بروز دهند.
وی كه پدیده حاشیه نشینی را عاملی برای تشدید ناامنی ها، تشكیل انواع باندهای زورگویی و فسادهای اجتماعی و همینطور سبب تولید شكاف طبقاتی در جامعه می داند، معتقد است: وقتی بی عدالت در جامعه به صورت آشكار حس گردد خود می تواند سبب نارضایتی و بحران لایه های مختلف اجتماع شود بنابراین نیاز است تا كارگزاران با اصلاح مدیریت منابع مالی و برنامه ریزی ها در جهت كاهش شكاف طبقاتی حركت كنند.
حیدرپور با اشاره به اینكه باید نخبگان علمی و حاكمیتی راهكارهایی را برای كاهش معضل حاشیه نشینی عرضه كنند، تصریح كرد: باید به نخبگان ملی و جامعه شناسان كه می توانند در جهت كمك به جلوگیری از تشدید این مشكل جامعه را یاری كنند اهمیت داده شود این در حالیست كه این مسئله تنها با اعتماد به نخبگان جامعه به سرانجام خواهد رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب