یادداشت؛
كپرزدایی خیالی در روستاهای محروم
به گزارش بتن آنلاین می گویند كپرنشینی سال ها قبل در كرمان ریشه كن شده اما اگر سفری به شرق و جنوب استان داشته باشید فقر را در لابه لای هزاران كپر می توانید ببینید.
خبرگزاری مهر - گروه استان ها، اسمامحمودی: کپر بدون شک نماد اصلی فقر در جنوب و شرق کرمان است، بعد از آنکه میلیاردها تومان در جهت حذف کپر نشینی در مناطق مختلف استان کرمان در چارچوب طرح های بازسازی زمین لرزه، طرح های هادی، کپر زدایی و بازسازی سیل و… هزینه شده است همه انتظار داشتند بحث کپر نشینی در کرمان بسته شود اما اینگونه نشد، هنوز هم ده ها روستا در کرمان میزبان مردمی است که گاه ضریب محرومیت در آنها ۹ است. سال ۸۴ بود که زادسر نماینده فقید شهرستان های جنوبی کرمان در مجلس از کشف روستایی به نام «پیر نکوئیه» در ۱۲۰ کیلومتری شهر عنبرآباد اطلاع داد که ۲۰۰ نفر در ابتدایی ترین وضع ممکن در این روستا زندگی می کردند. در آن زمان از قول مرحوم زادسر گفته شد که از ۷۰۰ هزار جمعیت جنوب کرمان حداقل ۳۰۰ هزار نفر کپر نشین هستند.
سال ۸۵ بود که «ستاد راهبردی جنوب کرمان» عملاً در دولت نهم محرومیت زدایی از جنوب کرمان را کلید زد و طرح های کپرزدایی در دستور کار قرار گرفت؛ درنهایت این ستاد در اواخر دولت دهم رو به رکود گذاشت طی این سال ها با حضور دستگاه های مختلف کپرزدایی در دستور کار قرار گرفت. با شروع دولت یازدهم به این علت که ستاد به اهداف خود رسیده و محرومیت کاهش یافته است عملاً شعار اتمام کپرزدایی از جانب دستگاه های مختلف و دولتها عنوان شد. در طول این سال ها بارها اجرای طرح کپر زدایی در کرمان مورد نقد قرار گرفته است و حتی خبر به بن بست رسیدن و شکست این طرح هم مطرح گردیده است اما دستگاه های متولی هر بار مواردی را مطرح کرده اند که دو نکته اصلی آن از این قرار بوده که اول به علت افزایش رشد جمعیت روستایی جنوب کرمان با وجود حذف کپرنشینی اما بار دیگر خانواده های جدید مبادرت به برگزاری کپر می کنند که البته این نظریه کمتر مورد توجه قرار گرفت اما آنچه که هنوز هم از جانب مسؤلان مطرح می شود این است که کپر را جزئی از فرهنگ مردم جنوب کرمان می دانند. اما در این میان یک نکته اساسی مورد توجه قرار نمی گیرد که هیچ خانواده متمکن و یا دارای وضعیت اقتصادی متوسط در مناطق محروم منطقه کپر نشین نیست و تمامی کپر نشینان ساکنان روستاهای دور افتاده و دارای ضریب بالای محرومیت هستند که در طرح های کپرزدایی دیده نشده اند این روستاها اکثراً از زیر ساخت های معمول محروم هستند. راه های صعب العبور و عدم راه اندازی جاده نشان داده است که عملاً چشم مسؤلان در سال های اخیر این روستاها را در جنوب کرمان ندیده است. هر چند که نمی توان اقداماتی که بخصوص از سال ۸۵ تا ابتدای دولت یازدهم انجام شد را نادیده گرفت اما بدون شک در اجرای این طرح خیلی از مردم محروم جنوب کرمان دیده نشده اند و الان در اوج محرومیت و در حالیکه از ابتدایی ترین امکانات شخصی و عمومی محروم هستند روزگار می گذارنند.
اما نکته غم انگیز جای دیگر است، هنوز محرومیت نهفته در شرق استان کرمان حتی دیده هم نشده است. محرومیت در روستاهای ریگان و فهرج عمیق تر از آنچه است که گاه در جنوب کرمان دیده می شود. مردمی که حتی محرومیت آنها توسط کسی کشف نشده و داستان سال ۸۵ و نماینده مردم جنوب استان برای آنها روی نداده است. بدون شک شهرستان ریگان یکی از محروم ترین شهرستان های کشور به حساب می آید و ضریب محرومیت در بعضی از روستاها ۸ و ۹ ثبت شده است. کپر نشینی این مردم هنوز مورد توجه مسؤلان قرار نگرفته و خیلی از مردم در کویر خشک و گرم لوت در خانه های سنگی و چوبی زندگی می کنند و گویا قرار نیست این محرومیت از جانب مسؤلان مورد اعتنا قرار گیرد. آبادی هایی که نام آبادی برخورد دارند اما هیچ نشانی از روستا و آبادی ندارند و خبری از اجرای طرح های کپر زدایی در آنها نیست. اینکه چگونه مردمان محروم این روستاها باید به چشم بیایند و دیده شوند سوالی است که جوابش در پشت درب اتاقهای مسؤلان استانی و ملی نهفته است. شلتوک، قاسم آباد، حسین آباد، ملک آباد، شیرآباد، حسین آباد دامداری، تنها بخش کوچکی از روستاهایی است که ساکنانشان خانه ای چوبی دارند و زیر پایشان حصیر است. دیدن این محرومیت ها برای دولت و مسؤلان کار دشواری نیست، پیشنهاد می کنم مسؤلان استان کرمان یک تور بازدید از این مناطق برای مدیران کل استان و بعضی از وزرا و فعالان رسانه ای تشکیل دهند و مطمئن باشند نتیجه این اقدام می تواند به رفع محرومیت در این منطقه منجر شود.
منبع: betononline.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب